El tiempo vuela - time flies

Allereerst bedankt voor jullie leuke en lieve reacties, hier op mijn weblog en per post! De kaarten hangen op de kast, samen met wat foto’s die ik had meegenomen, want ik begin jullie wel een beetje te missen hoor!
Aiaiai wat is er weer veel gebeurd de afgelopen tijd! In mijn gewone dagboek loop ik ongeveer een maand achter (als ik elke dag voor 4 dagen schrijf zou ik over één week bij moeten zijn), maar dat kan ik jullie natuurlijk niet aandoen! En zo onthoud ik het zelf tenminste ook nog!
De dag na mijn laatste verslag hebben we hier een enorme storm gehad. Het weer slaat hier echt binnen 2 seconden om. Liepen we eerst nog te klagen dat het zo heet was, 45 graden en heel benauwd, begint het ineens keihard te regenen. Dat duurt dan ongeveer 2 uur en dan zie je pas wat er gebeurd is. Ik was in het weeshuis en had er op dat moment dus niet zo heel veel van meegekregen. De straten stonden weer volledig onder water- dit keer tot aan je knieën- en hagelstenen zo groot als pingpongballetjes (die de meisjes gingen eten, hoezo aandachtgebrek), maar daar kijk in inmiddels niet meer van op. Totdat ik thuiskwam en het nieuws hier zag, het bleek allemaal vrij ernstig, zo’n storm hadden ze in jaren niet meer meegemaakt. Er waren 2 doden, 300 mensen moesten hun huis verlaten en de hele stad was één grote chaos. Bomen waren met wortel en al uit de grond gerukt, elektriciteitsbedrading (dat is hier allemaal bovengronds) die half in het water hangt, best gevaarlijk allemaal! Maar inmiddels is alles weer als gewoon, en hebben we net weer een ‘klein’ stormpje gehad: regen regen en wind maar daar bleef het dan ook bij!

Intussen heb ik ook al weer mijn laatste werkdag in Quisquizacate gehad, toen ik wegging gingen alle meisjes voor me klappen en ze waren helemaal verontwaardigd: maar jij was juist de liefste! Van de andere 2 vrijwilligers hoorde ik dat ze de dagen daarna nog naar me gevraagd hebben, dus dat geeft wel een goed gevoel. Het kinderdagverblijf ging 1 februari open, en daar was dan ook alles mee gezegd. De eerste 3 dagen waren er geen kinderen want ze waren nog aan het voorbereiden ofzo. Dat werd dus schoonmaken! Wat ontzettend leuk. Ik ben niet helemaal naar Argentinië gekomen om schoon te maken. Inmiddels is het kinderdagverblijf opengegaan volgens het ‘februari rooster’: dat wil zeggen open van 9 tot 11. En we zijn met ongeveer net zo veel vrijwilligers (6) als kinderen (gisteren 7). Totale nutteloosheid dus. Gisteren hebben ze alle 7 de hele dag gehuild, het zijn kinderen in de leeftijd van 1-3 ongeveer, dus daar kan je verder niet zo heel veel mee. Vandaag kwamen er helemaal geen kinderen omdat de ouders geen zin hebben om hun kinderen door de regen naar het kinderdagverblijf te brengen. Moeten ze eens in Nederland komen kijken...
Ik moet maar eens goed gaan nadenken wat ik wil, want één vrijwilliger per kind slaat natuurlijk nergens op, en ik heb nou niet echt het idee dat ik met 2 uurtjes per dag echt iets aan het doen ben. Misschien van project wisselen en terug naar het weeshuis, of iets heel anders?

Maar gelukkig heb ik ook weer een hoop leuke dingen gedaan; zoals naar een concert van Alpha Blondy (ik kende hem ook niet, Ivoriaans reggaezanger), tussen alle rasta’s en een wietlucht, reggae is niet mijn favoriete muzieksoort maar toch leuk om mee te maken! Ook ben ik nog naar een festival de colectividades geweest, een festival ter ere van alle verschillende nationaliteiten in Argentinië. Met bijbehorend eten! Dus ik had me helemaal verheugd op poffertjes, pannenkoeken enz. maar niks van dat alles! Bij de Hollandse stand heb ik die lui maar even duidelijk gemaakt dat de vlaggen die ze hadden hangen toch echt niet de Nederlandse vlag was maar die van Luxemburg, en de kroketten zou ik toch echt geen kroketten willen noemen. Oké, ik was echt vervelend haha! Dus volgend jaar mag ik daar terugkomen om de Argentijnen eens in wat écht Hollands eten te voorzien. Goed geregeld toch? En dan hang ik gelijk de goede vlag op! Met oranje wimpel!
Verder snap ik helemaal niks van de Argentijnse hygiëne; sommige plaatsen zijn te vies voor woorden, maar in het openbare zwembad werd ik toch echt, door een echte dokter, gecontroleerd op luizen en schimmel (tussen de vingers en tenen dan wel hè). Gelukkig ben ik voor de komende 15 dagen goedgekeurd, kaartje waar mijn goedkeurig niet vergeten de volgende keer want anders moet de hele rambam weer opnieuw. Niet te geloven. En ik kon nou niet echt zeggen dat het een heel schoon zwembad was, een half uur nadat het open was gegaan was het water al helemaal grijs/bruinig. Maar verkoelend was het wel!

Verder ben ik een beetje reisjes aan het plannen, het weekend van de 20e februari hebben we een lang weekend, 4 dagen, en ga ik waarschijnlijk naar Salta. En dan wil ik nog heel graag naar Buenos Aires en de Iguazú watervallen, dus dat moet ik ook maar een beetje gaan organiseren. Ik kan mee op een huge roadtrip, wat inhoudt veel in de bus zitten, veel stempels halen en weinig zien (maar met leuk gezelschap), of iets minder stempels halen, maar wel de tijd hebben om dingen te bekijken (ook met leuk gezelschap, maar die moet ik dan eerst nog even vinden).
De tijd vliegt, ik ben inmiddels op de helft – 6 weken gehad, nog 6 weken te gaan! Niet normaal hoe snel het allemaal gaat, des te meer moet ik er nu van genieten want voor ik het weet zit ik alweer in het vliegtuig naar het volgende avontuur!

Ook heb ik vorige week een kamergenootje gekregen, ze moet nog wel wennen geloof ik. Aan haar merk ik wel hoe erg mijn Spaans verbeterd is, zij spreekt nauwelijks Spaans dus ik mag alles wat Sara zegt voor haar vertalen! Ik merk dat ik alles begrijp en al heel veel zelf kan zeggen! De grammatica komt straks in Spanje wel ;)

Op de markt hier had ik trouwens een hele mooie portemonnee gezien, kaliber ‘wil ik het hebben: ja’ ‘heb ik het nodig: nee’. Dus ik heb me braaf ingehouden. Ware het niet dat mijn eigen portemonnee op diezelfde markt gestolen is (zat alleen wat cash in, no stress) en nu heb ik hem wél nodig. God knows, zoals een andere Amerikaanse vrijwilliger dat zegt.

En dat vind ik nou een mooie afsluiter voor vandaag!

Heel veel liefs, Suzanne

PS. De foto’s van de storm heb ik niet zelf gemaakt. In dat soort omstandigheden blijf ik liever veilig binnen dan op straat, wat een gekken heb je toch ook!

Oh en trouwens, veel succes allemaal met de Elfstedentocht, ik ga kijken of ik hier ergens op internet kan volgen, ik heb al een slachtoffer (uit Ellecom!) die het ook wil zien! Had nooit gedacht dat ik de Hollandse winter zou missen, maar dus toch. Die hitte komt me soms wel een beetje de neus uit (sorry sorry het spijt me)