Adobe Construction ipv Kindergarten:veranderingen!

Lieve allemaal,
Na mijn übervrolijke blije weblog van vorige keer is het dan nu weer tijd voor een volgend verslagje, er is in de tussentijd namelijk alweer genoeg gebeurd. We waren gebleven bij dinsdag, toen het kinderdagverblijf dicht was toen ik er geïntroduceerd zou worden. Dat was wel even een teleurstelling, maar 3 dagen andere leuke dingen doen en maandag beginnen, daar viel nog prima mee te leven.
Todat ik woensdag naar Cara ging om voor te bereiden. Zij vertelde me dat ze gebeld was met de mededeling dat we niet hoefden voor te bereiden, omdat zij nu een maand vakantie had (ze is hier in totaal 10 maanden) omdat er maar zo weinig kinderen waren. Op mijn vraag wat ik dan daar één maand lang, in mijn eentje kon doen met misschien 1 of 2 kinderen was het antwoord: een beetje opruimen. Oké, dat was niet echt wat ik ervan verwacht had..
’s Middags belde Natalia om mij te verrassen met het nieuws dat het kinderdagverblijf de hele maand januari dicht zou zijn. En daar verdween mijn vrolijke, gelukkige gevoel, die plaats maakte voor een grote teleurstelling. Toch werd ik weer wat opgevrolijkt toen Florianne mij meevroeg naar het zwembad. Zie je wel, dacht ik. Ik ga gewoon leuke dingen doen en dan komt het vanzelf wel weer goed. Ware het niet dat Natalia mij kort daarna belde dat ze een project had waar ik nu voor 3 dagen heen kon, en dan kon ik gelijk beginnen! Erg blij was ik er niet mee want dan moest ik mijn leuke afspraak weer afzeggen, maargoed.
En zo zat ik in plaats van in een kinderdagverblijf of bij een het zwembad, ineens in een dorp 1 uur verderop een school te bouwen! Samen met een Canadese jongen (met wie ik mijn Frans nog wat heb kunnen oefenen) heb ik daar 3 dagen gewerkt.
Bij alles wat ik hem over Nederland vertelde was zijn reactie: O my God. Grootste stad van Nederland? Minder dan 1 miljoen inwoners. Oh my God. In iets meer dan 1 uur met de trein/auto van oost naar west? Oh my God. Drugs en prostitutie legaal? Oh my God. En toen hij vroeg naar het verschil tussen Nederland, Holland, The Netherlands, Les Pays-Bas en Dutch, kwam ik er zelf ook achter dat het verrekte ingewikkeld is. Ik heb hem nog geprobeerd uit te leggen dat Hollanders wel in Nederland wonen maar Nederlanders niet per sé in Holland, maar dat ging volgens mij te ver. We maken het onszelf ook wel lastig.
Ik kon het werken daar, ondanks dat ik nu übervreemde werktijden had waardoor ik niks kon afspreken en niet naar salsales kon, toch nog wel waarderen; er waren leuke mensen, de muziek stond hard aan, er werd maté geschonken en het is gaaf om te zien hoe er een school gebouwd wordt uit natuurlijke materialen!
Inmiddels ben ik wel weer een beetje over mijn dipje heen, ik heb er met PA over gesproken, en maandag start ik samen met 2 anderen op een ander project. Hier ga ik in principe 3 weken werken en daarna terug naar mijn eigenlijke project.

Gelukkig waren de afgelopen dagen niet alleen maar teleurstellingen en dipjes, gisteren was de eerste social van PA waar ik heen ben geweest. Het was een groot zwembad, een uur buiten de stad. Daar heb ik veel andere vrijwilligers ontmoet, lekker gezwommen en gezond natuurlijk! Daarna snel door naar huis, andere kleren aan en op naar het Folklorefestival in Jesus Maria! Hoe vet dat dat dorp echt Jesús María heet! Dat was heel leuk om mee te maken, Florianne en ik waren met Gaby mee, een local die ons alles kon laten zien. Marktkraampjes, overal asado’s en folkloremuziek. Als avondeten wilde Gaby graag dat we locro (een soort vleessoep) probeerden. Flo en ik besloten samen één bord te delen, en dat was maar goed ook! Ten eerste zag het eruit alsof het al een keer gegeten was. En toen Gaby een lekkere hap voorbereidde met allerlei soorten vlees dacht ik; gewoon proberen! Meeen dat heb ik geweten! Ik stuitte op stukjes bot en andere stukken vlees waar je niet van wilt weten waar het vandaan komt. Dat werd hem dus niet helemaal voor ons. Al met al een geslaagde en vermoeiende dag! Woensdag gaan we met de social van PA weer naar dat festival, dan gaan we ook echt een show bekijken, dus ik ben heel benieuwd!

Met het Spaans gaat het trouwens wel oké. Ik kan, als mensen langzaam spreken, veel ervan verstaan. Ondanks de andere woorden (zo is zwembad in het Spaans piscina, en in het Castellaans pileta) en uitspraak; calle (met een soort van j in het Spaans) wordt hier cazje. Het zelf spreken moet nog een beetje op gang komen. Ik denk nog wel eens in het Frans, en spreek mensen dan ook aan in het Frans. Maar ik merk wel dat het Spaans steeds meer terugkomt. Met de vrijwilligers onderling spreken we vooral Engels. Dus ik moet het hebben van mijn gastmama en mijn project straks, maar daar zal ik ongetwijfeld veel leren!

Oh ja, nog iets anders leuks. De pesos. Briefjes van $100 (€20) zijn hier niet heel populair. Laatst wilde ik in de bus met mijn briefje van 100 betalen (ik had nog niet eerder de mogelijkheid gehad om hem te splitten) waarop de buschauffeur mee aankeek alsof hij water zag branden. Oké het was ook wel een beetje zielig, als je bedenkt dat het kaartje $7 was, maar ik had het echt niet anders!

Nou lieve mensen, dat was het wel weer voor vandaag! Denk niet dat ik hier heel zielig zit te zijn, want het komt allemaal goed. Dipjes horen er nu eenmaal bij, alleen als je aan de andere kant van de oceaan op 13 000 km van iedereen vandaan zit is dat toch wel lastig. Aan de andere kant heb ik nu de mogelijkheid om o meerdere projecten te helpen en met allerlei verschillende mensen samen te werken, en dat heeft ook wel weer wat!

Dikke kus xxx